papieru na biurku detektywa. - Prosze, raport. Jesli chciałbys

- Och, nińa - szepnęła Lydia. W jej ciemnych, pełnych udręki oczach błysnęły łzy. - Proszę cię, proszę przez
spece od pogody przewidywali cały dzień.
201
- A tak, rzeczywiscie. I od tego czasu kilka razy
parking. Poczuła silny zapach spalin i smaru.
Marla siedziała teraz na łó¿ku, cała roztrzesiona.
- Nie martw sie tym dzisiaj. - Jednym palcem dotknał
na nia ze zmarszczonymi brwiami.
patrzac na jego opalona skóre, wystajace kosci policzkowe,
Kłamał. Shelby założyłaby się o własną głowę, że kłamał. Ale był również wyćwiczony w sztuce oszustwa i
samotnych lat, które spędził za kratkami. Wmawiał sobie, że właśnie tego chciała, że opierała mu się tylko dlatego,
zniesienia. Niemal. - Ho, ho, patrzcie no tylko, kogo tu mamy. - Skinął przyjaźnie głową. - Chciałbym powiedzieć,
Gorzej ju¿ byc nie mo¿e, pomyslała. Jednak w głebi duszy
za wizja, do jasnej cholery?! On i Shelby pochodzą z różnych światów, a dystans między tymi światami stale się

- Słyszałem, co mówiłaś w kuchni, a teraz proszę, byś wysłuchała mnie.
ruszyła w stronę domu.
- Mama nie widzi w jej postępowaniu niczego zdrożnego - odparła Adela ze smutkiem. - Przestrzegłam ją, a ona tylko powiedziała, iż panna Stoneham jest dobrze wychowana i całe szczęście, że Diana ją polubiła! Diana! A co ona może wiedzieć, ta mała idiotka?
Zanim jeszcze towarzystwo zebrało się w jadalni, właś¬ciwie wszyscy, poza młodymi Fabianami, znali oficjalną wersję wypadków. Ci, którzy wiedzieli, co naprawdę zaszło, ukrywali to tak dobrze, że niczego nie zauważono.
- Nie potrzebuję. Wiem, jak wyglądają.
widok niebieskiego mundurka zmarszczył gniewnie brwi, ale
- To naturalne - rzekł. - Widzi w panu ojca, jedyny stały podmiot w jej
- Nie widzę takiej potrzeby.
- Dzięki.
- Książkę - padła odpowiedź.
- Lysander przestrzega, byśmy nie oczekiwali zbyt wiele. Zajęty sprawami posiadłości, nie będzie mógł zapewnić odpowiednich rozrywek.
Amy i Mikey zachowywali się grzecznie w czasie podróży, ale
Lady Helena poznała panią Hastings-Winborough za pośrednictwem pani Durham i od razu odniosła wrażenie, że ma do czynienia z wyjątkowo głupią kobietą. Przy okazji potwierdziła pogłoski o nieprzeciętnej urodzie córki i wyso¬kości posagu. Jednakże wiedziała, że jeśli panna Hastings-Whinborough okaże się równie ograniczona jak jej matka, to nic nie wyjdzie z najbardziej misternych planów. Z drugiej strony uroda dziewczyny może zachęcić do ożenku jej bratanka - znanego konesera kobiecych wdzięków. W każ¬dym razie, jeżeli tylko Lysandrowi uda się zaciągnąć pannę do ołtarza i zapewnić familii nowego dziedzica, nie będzie miało większego znaczenia, że zostawi ją później w Candover. To może w istocie okazać się lepszym rozwiązaniem niż narażanie pięknej, acz głupiutkiej i nie obeznanej ze zwyczajami socjety panienki na ataki każdego eleganta w mieście.
- Mówiłam - odparła głosem, który miał oznaczać, że nie
Jej umysł zajęty był wspominaniem krótkiej wycieczki w górę strumyka i owej cennej chwili, gdy stała z nim po kostki w wodzie, obserwując zimorodka. Co by się mogło zdarzyć, gdyby nie zawołała go Arabella, pozostaje pytaniem, które zatrzyma sobie na spokojniejszą chwilę.